รักษาลม หายใจ เอาไว้ก่อน
เหลือแค่หมอน เสื่อผืน ต้องขื่นขม
ยอมถอยหลัง กลับบ้าน แบบซานซม
จะหกล้ม กี่ครั้ง ก็ช่างมัน
ยังมีลม หายใจ ก็ไม่แน่
วันนี้แพ้ พรุ่งนี้ เมื่อมีฝัน
มันไม่แน่ หรอกคน จนไม่นาน
วิกฤตผ่าน พ้นไป อาจได้ดี..
ถึงอุบลฯบ้านเฮาแล้ว จอนนี่ดีใจนำเด้อ
#น้ำตากูไหลเลยวะ